Wie ben ik?
Er zijn zoveel coaches op de wereld, waarom zou je mij voor kiezen? Uit eigen ervaring weet ik wat belangrijk is bij die keuze. Het gaat om vertrouwen en herkenning. Kan je je vinden in mijn visie op het leven en herken je jezelf in waar ik tegen aan ben gelopen in mijn leven.

Mijn visie
Mijn visie die ik in de loop van de jaren heb ontwikkeld, is dat we allemaal perfect zijn zoals we waarlijk zijn. Je hoeft niet te streven naar een betere versie van jezelf, daarmee keur je namelijk jezelf juist af. Jij hebt alle wijsheid in je, je hebt het licht altijd al in jou gehad. Die wijsheid is echter door het opgroeien, door alles wat je meegemaakt hebt als kind en als jongvolwassene, bedekt en versluierd geraakt. Dit geldt voor iedereen, iedereen is in meer of mindere mate van zichzelf verwijderd geraakt.

Om terug te keren naar wie je werkelijk bent, is er alleen bewustzijn nodig. Je mag je bewust worden en ont-dekken wie je eigenlijk bent en in dat proces keuzes maken. Waar kies je (voortaan) voor? Kies je er voor om te blijven geloven in de identiteit die je tot nu hebt gecreëerd of kies je er voor om te geloven dat er meer in je zit. Leg je je er bij neer dat je nu eenmaal bent zoals je bent of zie je dat dat maar verhalen en illusies zijn en voel je dat er meer mogelijk is? Focus je op alles wat niet goed gaat of focus je op alles wat je gemakkelijk afgaat?  Kies je voor strijd of ben je daar klaar mee en wil je voor flow gaan? Wil je eindelijk jezelf zijn met alle talenten die in jou schuilen?

Mijn visie heb ik ontwikkeld door wat ik meegemaakt heb in mijn leven.

Mijn levenservaring
Ik ben geboren in 1960 in De Knipe (Heerenveen), ik ben Friestalig opgegroeid. Op de homepage kun je lezen dat mijn hart uitgaat naar kinderen die vertoeven in hun eigen droomwereld. Zo’n kind was ik ook.
Mijn moeder had met haar trouwen haar zeer rijke sociale en talentvolle leven ingeruild voor de zorg voor mijn vader en de (toekomstige) kinderen. Voor mijn moeder een grote overgang, maar zo ging het in die tijd. Ik heb me als kind al heel jong aangepast om mijn moeder te ontzien en was een braaf en rustig meisje. Ik deed wat er van me verwacht werd. Op de middelbare school was ik enorm verlegen, ik bloosde veel en probeerde niet teveel de aandacht op me te vestigen. Ik (dag)droomde meer óver het leven dan dat ik er aan mee deed.
2 jaar na het beëindigen van een relatie, waaruit 3 kinderen geboren zijn, werd ik chronisch verkouden. Je zou het nu een burn-out noemen. Het was mijn keerpunt. Ik kwam tot de ontdekking dat ik er zelf voor gezorgd had dat ik vastgelopen was door alsmaar door te gaan met aanpassen, ik ging constant over mijn eigen grenzen en mijn lichaam zei nu ‘stop’. Ik kwam erachter dat ik totaal geen eigenwaarde had en verslaafd was aan ‘slachtoffergedrag’. Daarmee bedoel ik, dat ik dacht dat ik niets aan mijn omstandigheden kon doen, dat alles me overkomen was. Ik zat vast en voelde me machteloos en moedeloos. Ik wilde alleen maar rust, ik was op, maar het was altijd onrustig in mijn hoofd en hoe te ontspannen dat wist ik niet. Ik wist ook niet meer wie ik was en wat ik wilde.

Vanaf het moment dat mijn lichaam in verzet kwam is mijn bewustwordingsproces gestart. Ik wilde niet langer aan de zijlijn staan en voldoen aan verwachtingen van anderen maar meedoen met het leven en daarvoor moest ik mezelf terugvinden. Weer durven voelen i.p.v. alleen denken, weer afvragen wat ik echt zélf wilde i.p.v. doen hoe het ‘hoorde’ en doen wat er van me verwacht werd. Een proces van hoofd naar hart.
Op mijn 40^ste ben ik als het ware opnieuw begonnen.

Ik weet inmiddels dat mijn overlevingsstrategie van niets voelen en vanuit mijn hoofd leven een methode is geweest in mijn jeugd om mijn gevoeligheid te beschermen en dat je als volwassene die bescherming niet nodig hebt. Sterker nog, mijn gevoeligheid is mijn kracht en die probeer ik ten volle te benutten.
Ik weet inmiddels dat het in het leven om balans draait en dat de pijn erbij hoort, het maakt me heel. Het mag er zijn, het hoort bij me en mijn verleden heeft me juist sterk gemaakt en me doen groeien. Zonder pijn ook geen blijheid. Het is niets voelen of alles voelen en ik heb de keuze voor het voelen gemaakt, voor het leven en voor het bewust ZIJN.
Ik heb de regie over mijn leven weer op me genomen, ik ben van overleven weer gaan leven. Ik maak mijn eigen keuzes.

Wat kan ik nu voor jou betekenen?
Misschien herken je iets in mijn verhaal. Misschien doe jij ook al heel lang je best om tevreden te zijn over jezelf, om gelukkig te zijn, maar lukt het je maar steeds niet. Je blijft in oude patronen zitten. Het voelt alsof je niet verder komt en je je beweegt in een vicieuze cirkel. Je voelt misschien dat je, hoewel je erg je best doet en veel van je kind(eren) houdt, je er niet echt kunt zijn voor je kinderen omdat je nog zo met jezelf in de knoop zit.  Ik weet wat dat is. Ik weet echter ook hoe je daar uitstapt en in je kracht kan gaan staan. Jij kunt hetzelfde als ik, ik ben niet anders dan jij. Jij ziet het misschien alleen nog niet helder.
Ik heb in mijn zoektocht naar mezelf altijd een helpende hand gezocht als ik er zelf niet uitkwam. Laat mij jouw helpende hand zijn. Ik wil je bewust maken van je eigen kracht en innerlijk weten. Ieder mens is uniek, ieder kind is uniek. Hoe mooi zou het zijn als ieder zichzelf mag zijn zoals-ie is.