Stil staan.

Soms vraag je je af hoe het met je gaat en dan weet je het niet. Je bent het een beetje kwijt. Je bent kwijt waar je plezier in hebt. Heb je eigenlijk ooit wel geweten wat je plezier geeft, denk je. Je hebt eigenlijk altijd min of meer onbewust je tijd ingevuld of laten vullen door de omstandigheden. Of je wist het wel, maar datzelfde geeft je nu geen plezier meer.
Je voelt je een beetje in niemandsland.

◊
Wat betekent dat voor mij op dit moment, niemandsland? Dat betekent dat alles zijn gangetje gaat. Ik heb heel veel vrije tijd en ruimte. Er zijn geen ‘situaties’ waar ik uit moet komen. Iedereen om me heen gaat het ook aardig goed mee. Het gaat goed maar ik voel me niet echt enthousiast. Toch heb ik leuke en inspirerende gesprekken met de mensen om me heen.
◊
Het weer is wisselvallig maar ik fiets met plezier met regenpak door dikke buien heen.
◊
Ik heb het bijna nooit meer koud. Ik ben aardig constant aan het worden qua temperatuurbeleving, terwijl ik voorheen altijd ‘vestje aan, vestje uit’ was.
◊
Er komen oude herinneringen naar boven die de machteloosheid weer doen voelen en verdriet oproepen, maar dat is oké. Het mag er zijn en ik kan het loslaten. Ik blijf er niet in hangen. Sterker nog, ik kan genieten van verdriet voelen, de zware lading gaat van de herinnering af.
◊
Er komen oude patronen naar voren. Ik merk dat ik controle toepas en van alles wil regelen. Ik maak me druk om niets. Maar ik doorzie mijn gedrag snel of ik word er op geattendeerd, waardoor ik het los kan laten. Soms kan ik bij het doorzien ook om mezelf lachen.
◊
Ik oordeel een end weg maar heb het bijna tegelijkertijd door dat ik dat doe. Ik weet dat mijn oordelen alles zeggen over mezelf.
◊
De tuin houd ik bij. Het huishouden idem. Ik ruim zelfs zo nu en dan wat op, d.w.z. er gaat spul weg.
◊
Ik ben aan het zingen en mijn keel doet niet zeer.
◊
Ik doe weinig aan beweging naast het fietsen naar het werk maar ik mis het niet.

◊
Ik heb in mei en juni beide enkels na elkaar verzwikt en dat lange tijd gevoeld maar ik heb er geen hinder van ondervonden. Het was geen probleem om lange tijd niet op hakken te kunnen lopen en om wat bewuster te lopen.
◊
Ik mis een bepaalde persoon maar ik realiseer me dat die persoon staat voor een deel in mezelf dat ik mag integreren.
◊◊

Ik vermoed dat het wennen is dat het zo goed gaat en dat ik zoveel tijd heb. Ik heb het niet druk, op geen enkel vlak. Er doen mensen beroep op me en ik doe wat er gevraagd wordt met gemak. Het kan allemaal. Ook als het op avond is. Ook als ik zelf moet autorijden terwijl dat niet mijn favoriete manier van vervoer is.
◊
Het gaat goed.
Het klinkt misschien gek, maar dat kan wennen zijn. Je denkt dat het niet klopt. Waar zijn de ‘problemen’? Want dat ben je gewend, het ene probleem is opgelost en het volgende doet zich voor. Kleine dingetjes. Grote issues. Het heeft soms met jezelf te maken en vaak ook met anderen in je omgeving. Er is altijd wel een ‘uitdaging’ om aan te gaan. Maar nu even niet.
Je bent de vrije (speel)ruimte niet gewend. Je bent vrijheid niet gewend. Tenminste niet in deze mate.
◊
En wat doe je dan met die ruimte en die vrijheid? Hoe ga je dat invullen?
Kijk, daar is niemandsland goed voor. Het verkeren in niemandsland is oké. Het maakt dat je jezelf opnieuw gaat uitvinden. Je voelt dat het tijd is om ánders te doen. Je beseft dat de antwoorden alleen maar kunnen komen als je stopt met afleiding te zoeken en als je niet je vrije tijd gaat invullen zoals je dat altijd deed. Want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. En dat bevalt niet meer.
◊
Soms is het tijd om uit de vicieuze cirkel te stappen. Dat je beseft dat je leven vooral herhaling is geweest en dat je klaar bent om daaruit te stappen. Dat je bewust even stil staat voordat je verder gaat. Dat je bewust kijkt wie je bent geweest, wat er veranderd is en wie je wilt zijn. Dat je bewust kijkt wat je energie geeft. Wie ben je en wat wil je?
◊
Stil staan. Even vertoeven in niemandsland.