Mijn vorige bericht eindigde ik met ´ Zwem niet tegen de stroom in, verzet je niet tegen wat is.’
In eerste instantie stond die zin er niet in en die zin heb ik inmiddels ook weggehaald. Het klopte niet wat er stond. 
҉
De oplettende lezer zal opmerken dat in de geest van het loslaten verzet óok oké is. Verzet mag je ook toelaten. Verzet mag er zijn. Het ís er gewoon in de realiteit en best wel vaker dan we zouden willen. Je kunt je schuldig gaan voelen als je leest dat je je niet mag verzetten. Je kunt jezelf op de kop gaan geven dat jij in de weerstand zit. En dat is nou juist niet de bedoeling. Ook in de weerstand zitten en van iets af willen dat maar niet weggaat, dat is oké. Het is wat het is.
҉
Ik kan eerlijk toegeven dat ik -al is het niet zo veelvuldig als vroeger- nog altijd kan belanden in een stemming van ‘geen zin hebben’. Geen zin hebben om moeite te doen, ik vind dan dat ik genoeg moeite heb gedaan in mijn leven. Ik wil dan niets.
Als iemand tegen me zegt dat ik in de controle zit en het goed zou zijn voor me om te mediteren, dan wil ik dat niet horen. Ik ervaar tegenzin, ik heb absoluut geen zin om te mediteren. Mediteren is niet mijn ding, vind ik. En hoezo, controle?
Dan wéet ik dat de ander gelijk heeft, want ik zie weliswaar die controle niet maar ik voel me niet goed. En het gaat niet om mediteren, ik kan ook anders bij mezelf komen. Ik voel me echter vastzitten, heb alle theoretische kennis en wijsheid om daar mee om te gaan maar ik blijf zitten waar ik zit. Als een boos, halsstarrig kind. Het geluk moet me komen aanwaaien, moeiteloos, en anders maar niet.
҉
Zo kan je jezelf ook vastzetten in het verleden, of het nou lang geleden is of gisteren. Spijt hebben over gemaakte keuzes en daar maar over blijven denken en er niet uit kunnen stappen met de constatering dat het nou eenmaal gebeurd is en niet meer anders is.
Of je kan jezelf vast denken in teleurstelling en op dat thema alle teleurstelling in je leven erbij halen.
Het zijn allemaal manieren om jezelf tegen te werken, manieren van verzet tegen jezelf, verzet tegen het leven, tegen de natuurlijke stroom van het leven. Maar dat mag! Dat doen we allemaal.
҉
Als je het echter op kunt brengen om daar naar te kijken -en dat wil je wel, want zo vastzitten voelt gewoon niet plezierig- dan kan je uit die weerstand stappen en er om lachen. Om hoe gek je bezig bent. Als je er naar kunt kijken van een afstand, dan zie je namelijk het tegenstrijdige in je. Dat je juist creëert wat je niet wilt, je werkt jezelf tegen, je bent boos op jezelf, je hebt een oordeel over jezelf. Niet handig.
En als je niet uit die boosheid stapt: ook oké! Merk alleen op wat je doet en sta er achter. Sta achter je boosheid, je verzet. Ga staan voor je keuze en de gevolgen. Je kiest vanzelf vóór jezelf, misschien niet direct, maar dat punt ga je bereiken. Het punt waarop je kiest voor zacht zijn voor jezelf. Lief zijn voor jezelf.
҉
Dit is het leven. Vallen en opstaan. En de een valt wat vaker dan de ander. Over dezelfde steen. De een heeft meer herhaling nodig dan de ander. Maar het mooie van vallen is, dat je mag opstaan en dat is een heerlijk gevoel. We komen uiteindelijk allemaal op het punt van het omarmen van jezelf, precies zoals je bent.